زبان حال حضرت قاسم ع ***** تضمین به شعر حافظ
بگفتا قاسم محزون عمو جان زار و غمگینم
بده اذنم کنم جانا فدایت جان شیرینم
مگر من شاهد بزمم ندادی جام زرینم
به مژگان سیه کردی هزاران رخنه در دینم
بیا کز چشم بیمارت هزاران درد برچینم
زبان حال قاسم ابن الحسن ع ****** مخمس به غزل حافظ
گفت قاسم که در این دشت بلا افتادم
جز تو ای خسرو دین کس نکند امدادم
سر و جان بهر خدا در قدمت بنهادم
فاش میگویم و از گفتۀ خود دلشادم
بندۀ عشقم و از هر دو جهان آزادم
حضرت صغری س
گفت صغری با دلی اندوهناک
کِای پدر جان یا حسین روحی فداک
من در اینجا بی کس و بی یاورم
وعده کردی تا بیاید اکبرم
حضرت لیلا س********** مخمس به غزل حافظ
گفت لیلا که ایَا قادر حیّ سبحان
ای که هستی به همه در پی فضل و احسان
میوۀ باغ دلم رفته به سوی گرگان
یا رب آن آهوی مشکین به ختن باز رسان
وان سهی سرو روان را به چمن باز رسان
*******ای زمین کربلا **********
ای زمین کربلا ای عرش والای خدا
ای که گشتی خوابگاه خسرو گلگون قبا
هر که جنبد در تو او را نیست محتاج بهشت
چون عجین گردیده ئی با خون سبط مصطفی
*******یا قاسم ابن الحسن ع******
گویم از شَهزاده قاسم آن جوان مه لقا
روز عاشورا بگفتا کِای عموی با وفا
اذن فرما تا روم میدان به سوی اشقیا
در رکابت جان دهم گردم اگر چون طوطیا
مرگ باشد پیش من اَحلی عسل به از لبن
یا قاسم ابن الحسن ع************مخمس به غزل حافظ
گفت قاسم که عمو گر نکنی امدادم
کیست غیر از تو در اینجا برسد فریادم
من به چوگان تو ای شاه سرم بنهادم
فاش میگویم و از گفتۀ خود دلشادم
بندۀ عشقم و از هر دو جهان آزادم
حضرت صغری ع*******مخمس به غزل حافظ
خوش بود گر پدرم بار دگر باز آید
اکبر آن نوگل خندان به برم باز آید
اصغر آن غنچۀ نشکفته پرم باز آید
اگر آن طائر قدسی ز دَرَم باز آید
عمر بگذشته به پیرانه سرم باز آید
یا حضرت قاسم ابن الحسن ع************ مخمس به غزل حافط
بگفتا قاسم محزون عمو جان زار و غمگینم
بده اذنم کنم جانا فدایت جان شیرینم
مگر من شاهد بزمم ندادی جام زرینم
به مژگان سیه کردی هزاران رخنه در دینم
بیا کز چشم بیمارت هزاران درد برچینم
زبان حال حضرت لیلا س*******مخمس یه غزل حافظ
لیلا نظری سوی علی کرد و ز حسرت
گفتا که برایم شده امروز قیامت
تا کی بنمایم به رهش رحل اقامت
یا رب سببی ساز که یارم بسلامت
باز آید و بِرهاندم از بند ملامت
