زبان حال طفلان مسلم ع ************

زبان حال طفلان مسلم ع

بلبلان بوستان مسلم آن شاه جهان

زار و سرگردان و حیران در بیابان نوحه خوان

 

چون رسیدند آن دو بلبل در سرای پیرزن

حارث آمد بر سر بالین آنها ناگهان

 

زبان حال در مصیبت طفلان مسلم ع

 *************زبان حال در مصیبت طفلان مسلم ع

دو بلبل در گلستان شد نواخوان

تمام بلبلان از غم در افغان

 

گهی اندر قفس بودی گرفتار

گهی اندر بیابان زار و حیران

زبان حال حضرت مسلم ع ***********

زبان حال حضرت مسلم ع

در کوفۀ خراب چو مسلم دچار شد

کون و مکان ز غم همگی اشکبار شد

 

بعد از نماز دید کسی نیست همرهش

حیران و مستمند به هر ره گذار شد

 

زبان حال مسلم ابن عقیل ع ********

زبان حال مسلم ابن عقیل ع

گفت مسلم کِای شه والا تبار

جان من قربان تو ای شهریار

 

چیست فرمان تو ای سلطان دین

تا نمایم من اطاعت بنده وار

 

طفلان مسلم ع********

                                   *********طفلان مسلم ع********

                                                                                             

ای شیعه زن تو بر سر بنشین ز غم نوا کن

بر کودکان مسلم شور و فغان به پا کن

گفتند آن یتیمان حارث بیا حیا کن

ما هر دو بیگناهیم رحمی به حال ما کن

حارث شرم از خدا کن - خوفی تو از جزا کن

یا حضرت مسلم ع

یا حضرت مسلم ع

بگفتا مسلم ای پروردگارا

توئی آگه به هر شاه و گدا را

 

نظر کن یکدمی بر حال زارم

منِ تنها و قوم بی حیا را

یا مسلم ابن عقیل ع

 یا مسلم ابن عقیل ع

مسلم به حال نالان گفتا به آه و زاری

کِای ابن عم نامی از من خبر نداری

بر جسم من رسیده بسیار زخم کاری

گشتم اسیر و مضطر مانند زنگباری

 

بی اقربا شد مسلم غم مبتلا شد مسلم

حیران و سرگردان و هم بی نوا شد مسلم

 

حضرت مسلم ع

حضرت مسلم ع

کسی مرد جنگی در این روزگار    

ندیدست جز مسلم تاجدار

 

که دیدست در این سپهر برین    

کند جنگ یک تن به چندین هزار

(ترجیع بند)حضرت مسلم ابن عقیل ع

حضرت مسلم ابن عقیل ع - ترجیع بند

بند اول

بنال ایدل که مسلم رو به جنگ است

به شهر کوفه بر وی عرصه تنگ است

 

میان روبهان اهل کوفه

گرفتار و دچار تیر و سنگ است

یا طفلان مسلم **********تضمین شعر حافظ(نوحه)

نوحۀ طفلان مسلم **********تضمین شعر حافظ(نوحه)

طفلان مسلم با آه و افغان

گفتند یا رب در این بیابان

رحمی بفرما بر این یتیمان

هر چند گفتیم غم با طبیبان

درمان نکردند مسکین غریبان