پند پیری به یک جوان دلیر
یکی روز دیدم به صحرا دلیری
که میگشت دنبال صید اسیری
که ناگه شنیدم همی دار و گیری
چنین گفت روزی جوانی به پیری
که چون است با پیریت زندگانی
رقیه بنت الحسین علیهاالسلام
در میان باده نوشان من خمار افتاده ام
خود ندانم در کجا بهر چه کار افتاده ام
اینقدر دانم چو موری در بیابان فنا
از برای نیم جو دیوانه وار افتاده ام
السلام علی الشیب الخضیب ع
گویم از جسم حسین آن خسرو گلگون قبا
از جفای کوفیان گردید اندر خون تَپان
در میان قتلگه فرمود با زینب چنین
خواهرم رُو کن پرستاری زنان و کودکان
زینب کبری س ام المصیبه
زینب چو دید حسینش به روی خاک
بگرفت روی دست چو قرآن چاک چاک
گفت ای عزیز فاطمه نور دو عین من
بنگر که گشته اهل و عیالت ز غم هلاک
نوحۀ حضرت رقیه سلام الله علیها
پای من از غم شده پر آبله
بس که دویدم عقب قافله
...
رقیه گفت ای پدر نازنین
شدم پس از مرگ تو بابا حزین
چرا نگفتی به من دلغمین
که رفتی و گشته جهان غلغله
یا " اَبانا " یا اباصالح المهدی عج
دیدن روی تو ایدوست مرا امید است
لب جوئی بنشینم که درخت بید است
سایۀ بید و لب جوی و حضور تو چنان
روح در کالبدم همچو گل ناهید است
میلاد "اَبانا" حضرت صاحب الامر عج
نسیم بوی بهشت است یا مَه شعبان
که میوزد به گلستان و لاله و ریحان
خبر دهید به طاووس و طوطی ای جانان
رسید بلبل شیدا به جانب بستان
تمام دشت و دمن گشته چون گل خندان
یا اباصالح المهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف
ایدوست من از هجر تو هر لحظه غمینم
برگو چه شود بلکه جمال تو ببینم
چون بلبل شیدا ز غمت چهچه زنانم
بر شاخۀ گل بلکه گل از وصل تو چینم
یا مهدی موعود عج******* مخمس به غزل حافظ
غم مخور ای دل خونین که چنان خواهد شد
بلبل گلشن حق چهه زنان خواهد شد
سلطنت قسمت شاه دو جهان خواهد شد
نفس باد صبا مشک فشان خواهد شد
عالم پیر دگرباره جوان خواهد شد
توسل به امام اثنی عشر عج ********** مخمس به غزل حافظ
گو به شب زنده دلان هان عسسی می آید
بر دل غمزدگان دادرسی می آید
صبح صادق چو دمد لاله بسی می آید
مژده ایدل که مسیحا نفسی می آید
که ز انفاس خوشش بوی کسی می آید
