پند پیری به یک جوان دلیر **********************************

پند پیری به یک جوان دلیر

یکی روز دیدم به صحرا دلیری

که میگشت دنبال صید اسیری

که ناگه شنیدم همی دار و گیری

چنین گفت روزی جوانی به پیری

که چون است با پیریت زندگانی

 

ندیدم در این ره کسی راز و همدم

که در سیر باشند هر لحظه با هم

جهان جملگی پیچ پیچ است و در هم

بگفت اندر این نامه حرفی است مبهم

که معنیش جز وقت پیری ندانی

 

گر امروز در شهوت و جست و جوئی

بِهِل خویش و بر مردمان عیب جوئی

در این سفله پرور چرا زشت خوئی

تو به کز توانائی خویش گوئی

چو می پرسی از دورۀ ناتوانی

 

بُدم چون تو روزی چنان پرِّ دیبا

به هر درد و رنج و تعب در شکیبا

نصیحت کنم بر تو همچون خطیبا

جوانی نکو دار کاین مرغ زیبا

نماند در این خانه ات استخوانی

 

تو دائم نباشی چو من در نی و دف

میان طیوران نگردی چنان خَف

چو جنگاوران باش هر لحظه در صف

متاعی که من رایگان دادم از کف

تو گر میتوانی مده رایگانی

 

مرا نفس هر دم به خود کرد مایل

دمادم تمایل به گفتار باطل

که شد عقلم از سر به یک لحظه زایل

از آن برد گنج مرا دزد قابل

که در خواب بودم گه پاسبانی

 

تو "رونیزیا" گو که خود در چه کاری

تهیدست بهر قیامت چه داری

نباشد تو را مونس و غمگساری

بزن دست بر دامن شهسواری

که در کربلا کرد بس جانفشانی

 

حضور برادر رسید و بگفتا

که ای شاه دین نوگل باغ زهرا

شدم بهر قربانی تو مهیا

بفرما روم سوی میدان و اعدا

بده اذنم ای دوست از مهربانی

 
 التماس دعا - برای شادی روح شاعر مرحوم  صلوات

اللهم صل علی محمد و آله و ذریّته و عجل فرجهم و فرجنا بهم و احشرنا معهم

ذریّه یعنی = نسل، فرزندان، سُلاله، دودمان، احفاد....

 

دلیر=جوان

خَف=خفاش