یا مولانا یا صاحب الزمان عجل علی ظهورک ***************************

یا مولانا یا صاحب الزمان عجل علی ظهورک

 

ایدل غمین مباش که غمخوار میرسد

آن یادگار احمد مختار میرسد

 

اینک رسیده وقت که درماندگان غم

گویند پور حیدر کرار میرسد

 

بر ساکنان عالم ناسوت این زمان

فریادرس ز جانب دادار میرسد

 

این رحمت است جانب خلّاق مهربان

بر هر که آشناست وفادار میرسد

 

شعبان رسید و مظهر الطاف کردگار

داور برای هر دل بیمار میرسد

 

دشت و دمن تمام ز عطر و ز بوی گل

در هر مشام نکهت عطار میرسد

 

با قدرت الهی و هم دعوت نبی

همچون علی به تیغ شرربار میرسد

 

یک روز اگر به عمر جهان مانده است و بس

آن مصلح حقیقی و هشیار میرسد

 

عزت به مؤمنین جهان میکند عطا

ذلت برای فرقۀ کفار میرسد

 

با پرچمی که نقش به نصرُ مِّن الله است

با دولتی که حق چو به حقدار میرسد

 

از ساکنان عالم لاهوت دمبدم

فریاد مژده باد به اَخیار میرسد

 

این پادشاه عالم امکان به هر مکان

بر دوستان خویش هوادار میرسد

 

حُسنَش اگر که عرضه شود در میان خلق

صدها چنان عزیز خریدار میرسد

 

خورشید و ماه پرتوی از نور روی او

بر کهکشان و ثابت و سیار میرسد

 

موّاج گشته کوثر و غلمان به هر طرف

حوران در انتظار که دلدار میرسد

 

در دشت آهوان همه با نافۀ ختن

اندر چَرا که صاحب گلزار میرسد

 

الیاس و خضر و آدم و موسی و هم خلیل

هر یک چو بندگان که به دربار میرسد

 

بَرگو به نوح غصه ز طوفان مدار هیچ

چون ناخدای کشتی احرار میرسد

 

عیسی که آسمان چهارم مکان اوست

روز ظهور آن گل بی خار میرسد

 

یعقوب و یوسفش که بود همچو زرخرید

ایوب را طبیب گهر بار میرسد

 

بلبل بزن تو چهچه که در بوستان حق

این باغبان به کندن هر خار میرسد

 

ساقی بریز باده که هنگام شادی است

مطرب بگو که شاهد بازار میرسد

 

شاهی که منتظر به قدومش بود جهان

امروز همچو ماه دَه و چار میرسد

 

باد صبا رسان تو به نرجس ز ما سلام

برگو که نرگست دُرِ شهوار میرسد

 

صد مرحبا بود به تو ای دخت قیصری

از تو گلی به گلشن اطهار میرسد

 

فخر دو عالم و ولی الله اعظم است

بر بی کسانِ دهر پرستار میرسد

 

ای قُلزُمِ ولایت و ای کانِ معرفت

تا کی به انتظار که دیدار میرسد

 

جانا توئی که از نظرم گشته ای نهان

فریاد من به گنبد دوّار میرسد

 

عجل علی ظهورکَ یا صاحب الزمان

هر دم به دوستان تو آزار میرسد

 

"رونیزی" است کلب درت با صد افتخار

از قلب، این چکامه به گفتار میرسد

 

یاد آورم خسرو دین شاه کربلا

آندم که دید شمر ستمکار میرسد

 

زینب به گریه گفت که ای شاه تشنه لب

بنگر چگونه قوم جفاکار میرسد

 

من چون کنم به حال یتیمان بی نوا

از این مصیبتی که به ناچار میرسد

 

فرمود شاه دین که اَیا خواهر حزین

کن صبر پیشه هرچه که آزار میرسد

 

"رونیزیا" خموش که در دشت نینوا

زهرا به دیدن شه ابرار میرسد

 
 التماس دعا - برای شادی روح شاعر مرحوم  صلوات

اللهم صل علی محمد و آله و ذریّته و عجل فرجهم و فرجنا بهم و احشرنا معهم

ذریّه یعنی = نسل، فرزندان، سُلاله، دودمان، احفاد....

 

 

عزیز= منظور عزیز مصر همان حضرت یوسف است