میلاد حضرت شمس الشموس و یا انیس النفوس ع *******************

میلاد حضرت شمس الشموس و یا انیس النفوس ع

بلبل گلزار زهرا چهچه زن در گلستان

آمد و شد گلستان صد بهتر از باغ جنان

گشت خورشید ولایت طالع و شد آسمان

از فروغ روی او روشن هزاران کهکشان

مرحبا فرخنده مولودی که بُد چون پرنیان

 

در طلوع فجر صادق شد طلوع روی او

صدهزاران همچو آدم بنده اند در کوی او

حور و غلمان و جِنان حیران ز عطر بوی او

آیۀ والیل میباشد نشان از موی او

نوح و ابراهیم و موسی بر درش چون بندگان

 

چهچِه زن بلبل که اینک فصل ریحان آمده

ژاله بر لاله چکیده ماه تابان آمده

طوطی و طاووس و هدهد چون غزلخوان آمده

قمری و درّاج و تیهو چون شتابان آمده

جملگی از بهر پابوس شه کون و مکان

 

سرو و کاج و عود و صندل جمله در طنّازیند

آهوان در دشت مشغول چرا و بازیند

مهوشان و گلرخان در کار تیراندازیند

میش و گرگ و دشمنان با دوست در یک بازیند

چون بود میلاد شاه دادگستر این زمان

 

ای صبا برگو به نجمه مرحبا از این پسر

کس نزاید در زمانه چون تو این قرص قمر

کو بود نور دو چشم حضرت خیرالبشر

صاحب ملک ولایت اَینما تاجش به سر

مادر گیتی نزاییده است فرزندی چنان

 

مات و حیرانم کنم چون مدحتش اندر جهان

آن که باشد حجت حق رهبر کون و مکان

سبط پاک مصطفی پور امیرالمؤمنان

تاج کرمنا به سر از هل اتی دارد نشان

عالم آل محمد هادی گمگشتگان

 

نیمۀ ذالقعده شد یاران گلی از نو پدید

تیرگی در عالم ناسوت یکسر شد سفید

میدهد باد صبا هر لحظه بر گلشن نوید

غم مخور جانا که اینک مظهر داور رسید

بندۀ درگاه او صدها سلیمان زمان

 

خرم و خوشحال و خندان موسی جعفر شده

روز عیش و شادی اولاد پیغمبر شده

در ثنایش ساکنان عرش حق یکسر شده

مضمحل شد باطل و حق جلوه گر از سر شده

مژده ای یاران که شای شد نصیب شیعیان

 

نام نیکویش علی اما لقب باشد رضا

معدن فضل و کمال و چشمۀ جود و سخا

روی نیکویش به قرآن آمده شمس الضحی

آفرین بر این لبان و ابروانش مرحبا

در پناه حق بود این کودک شیرین زبان

 

نار شد سربسته کوثر موج زن اندر شعف

بانگ احسن احسن از مُلک و مَلَک شد هر طرف

دوستانش را بگو اندر قیامت لاتَخَف

گشته میلاد رضا پور علی شاه نجف

آن که باشد در قیامت شافع درماندگان

 

ماهی اندر بحر و آهو برّ و خوشخوان در قفس

جملگی از شوق می گویند با هم یک نفس

وقت آزادی رسید و آمده فریاد رس

هر که رو آرد به سویش یا که گردد ملتمس

می دهد حاجات او را خالق کون ومکان

 

یا علی بعد از ثنایت با دلی پر از نوا

گویم از تو یا که سلطان غریب کربلا

از سنان و نیزه و خنجر و یا زهر جفا

ای که هستی یادگار مصطفی و مرتضی

از جفا شد عاقبت شاها خراسانت مکان

 

گشته "رونیزی" چو کلبی بر سر کوی رضا

هست امیدش بگیرد دست او را از وفا

گه ثناگو هست گاهی نوحه گر گه در نوا

بالاخص بر شاه مظلومان شهید کربلا

دم به دم در زاری و در شیون و آه و فغان

 

 التماس دعا - برای شادی روح شاعر مرحوم  صلوات

اللهم صل علی محمد و آله و ذریّته و عجل فرجهم و فرجنا بهم و احشرنا معهم

ذریّه یعنی = نسل، فرزندان، سُلاله، دودمان، احفاد....

 

 

 جنان = جنیان