زبان حال امام سجاد ع *********************

زبان حال امام سجاد ع

شاه دین بیمار دشت کربلا

نور چشم خسرو گلگون قبا

 

حضرت سجاد آن شاه زمن

شد علیل و مضطر و دور از وطن

 

غل به گردن پا به زنجیر جفا

بُد اسیر کوفیان بی حیا

 

رهسپار شام شد آن دلغمین

با تمام کودکان نازنین

 

بر در دروازۀ شام خراب

چون که شد وارد شه عالیجناب

 

پیرمردی گفت آندم کِای علیل

شکر میگویم که تو گشتی ذلیل

 

در جوابش گفت شاه انس و جان

خوانده ای قرآن بگو بر من عیان

 

گفت آری لیک قرآن را چکار

با تو باشد ای علیل دلفگار

 

گفت قرآن گشته نازل پیش ما

بر تمام خلق هستم رهنما

 

کعبه و زمزم صفا از ما بود

مصطفی و مرتضی از ما بود

 

جد اعلایم بدان پیغمبر است

جده ام زهرا و بابم حیدر است

 

گویمت ایندم بدانی ای عرب

باب من باشد حسین تشنه لب

 

بوسه زد بر دست و پای آن علیل

گفت شاها توبه اَلتّوبه دخیل

 

کیستی برگو تو ای شاه علیل

گوئیا هستی تو از نسل خلیل

 

نام خود را گو به من ای دلغمین

گفت نامم هست زین العابدین

 

زد به سر آن پیرمرد با وفا

گفت کِای نور دو چشم مرتضی

 

من ندانستم اَیا شاه جهان

بلبل زهرا امام انس و جان

 

شامیان گفتند شخصی از فرنگ

با یزید بی حیا آواز جنگ

 

آن شه بحر کرم دریای جود

دست رأفت بر سر و رویش گشود

 

توبۀ آن پیرمرد نیک نام

شد قبول اندر حضور آن امام

 

ناگهان با یک صدا آن پیرمرد

با زبان آمد به میدان نبرد

 

گفت واویلا شه گلگون عذار

سبط پاک مصطفی آن تاجدار

 

شامیان دیدند پیر با صفا

میکند رسوا یزید بی حیا

 

هر طرف آن مردمان بی ادب

چوب و سنگ و تیر میزد آن عرب

 

کشته شد آن پیرمرد با وفا

از جفای شامیان بی وفا

 

جرم او این بود پیش شامیان

گشته زین العابدین را پیروان

 

اهل بیت خسرو لب تشنگان

جملگی اندر خرابه شد مکان

 

از جفای این سپهر کینه ور

گشت زین العابدین خونین جگر

 

هست "رونیزی" به زین العابدین

چون سگی بر آستانش شرمگین

 التماس دعا - برای شادی روح شاعر مرحوم  صلوات

اللهم صل علی محمد و آله و ذریّته و عجل فرجهم و فرجنا بهم و احشرنا معهم

ذریّه یعنی = نسل، فرزندان، سُلاله، دودمان، احفاد....