زبان حال حضرت رقیه س
زبان حال حضرت رقیه س
رقیه گفت به زینب که عمه کو پدرم
که بود سایۀ او این زمان چو گل به سرم
تمام درد دلم را به باب خود گفتم
ندانم آه کجا رفت عمه تاج سرم
مگر که خانه نداریم اندر این ویران
نموده ایم مکان چون غریب و دربدرم
اگر خرابه نشینم به انتظار تو بابا
که لحظه ای فکنی بلکه سایه ات به سرم
به گریه زینب محزونه گفت ای جانا
مخور تو غصه عزیزم دمی بیا به برم
صدای گریه در آن نیمه شب چو گشت بلند
خرابه گشت عزاخانه از فغان حرم
به خواب مرگ بُد آندم یزید آن سگ دون
بلند گشت چنان خوک گفت ده خبرم
که چیست گریه و زاری کجاست بهر که هست
که دلخراش بود این فغان که مینگرم
یکی بگفت که طفل سه ساله ای ز حسین
بدیده خواب پدر آن صغیر خون جگرم
بگفت رأس پدر را برای تسکینش
برید سوی خرابه به پیش اهل حرم
که ناگهان طبقی در خرابه آوردند
به پیش روی رقیه نهاد چون قمرم
بگفت عمه که محتاج نان و آب نیم
من از فراق حسینم چو زار و خون جگرم
بگفت زینب مضطر که ای رقیه ببین
که مقصد تو همین است خاک غم به سرم
بلند کرد چو روپوش آن یتیم صغیر
دو دست بر سر و گفت السلام ای پدرم
بگو چرا تو نبودی در این سفر با من
که این قدَر بخورد تازیانه ها به سرم
کجا بُدی تو پدر مجلس عبید زیاد
نظر کنی و ببینی چو خاک شد به سرم
بگو که ریش تو را غرق خون نمود پدر
که من یتیم و اسیر و ذلیل و دربدرم
فغان که بلبل شیدا ز غم شدی خاموش
دوید زینب و گفت ای عزیز همسفرم
به خواب رفتی و برگو که عمه ات زینب
در این خرابۀ ویران به خاک میسپرم
اگر به کرببلا من روم جواب حسین را
چه گویم آه ز مرگ تو گشت خم کمرم
امید هست تو "رونیزیا" روی در شام
برای عرض ارادت بگو که نوحه گرم
التماس دعا - برای شادی روح شاعر مرحوم صلوات
اللهم صل علی محمد و آله و ذریّته و عجل فرجهم و فرجنا بهم و احشرنا معهم
ذریّه یعنی = نسل، فرزندان، سُلاله، دودمان، احفاد....
