زبان حال در مصیبت و اندوه زینب کبری س ************************

********** زبان حال در مصیبت و اندوه زینب کبری س

هرچه غم شد خلق در دوران، یکی غمخانه داشت

همچو جغدی روز اول منزلی ویرانه داشت

 

گویمت ایدل که زینب را نمیدانی که کیست

نائب زهرا به دشت کربلا فرزانه داشت

 

بلبلان اطراف شمع قامتش پروانه وار

لیک چون شاهین شهبازی که در غم لانه داشت

 

صبر او ایوب را شرمنده سازد در جهان

حسن او صد یوسف صدیق را در خانه داشت

 

قلب زینب از ازل غمخانه شد از ظلم و کین

هر مصیبت بنگری دخت علی پیمانه داشت

 

چون که وارد شد به دشت کربلا آن دلغمین

دید در آن سرزمین غمها ز غم کاشانه داشت

 

بلبلان در نغمه و آواز و صوت دلفریب

گوئیا از بهر ساقی سازش میخانه داشت

 

جرعه ای نوشید از غم تا شود مست و خموش

چون که از بهر حسینش بادۀ مستانه داشت

 

گفت ای جان برادر ای شه بی غمگسار

روزگار از بهر خوبان جلوۀ بیگانه داشت

 

من چه سازم از غم روی تو ای سلطان دین

از ازل سودای تو ما را بسی دیوانه داشت

 

میروی میدان نباشد جز تو غمخواری مرا

آسمان از بخت من بس نالۀ جانانه داشت

 

دست عباس علمدارم جدا شد از جفا

اکبر گلگون عذارم عزم هر میخانه داشت

 

اصغرم شد کشته از پیکان تیر حرمله

مادر زارش فغان از بهر این دردانه داشت

 

قاسم نوکدخدایم بلبل باغ حسن

دست و پا از خون خضاب و زلف گویا شانه داشت

 

این یتیمان صغیر و این زنان دربدر

هر یکی در پردۀ زرین بسی جا خانه داشت

 

طالع زینب به خواب و کوکب بختم سیاه

این فلک گویا به من اندر ازل افسانه داشت

 

رو تو "رونیزی" بزن بر سر که دخت فاطمه

روز و شب از هجر یاران ناله در کاشانه داشت

 التماس دعا - برای شادی روح شاعر مرحوم  صلوات

اللهم صل علی محمد و آله و ذریّته و عجل فرجهم و فرجنا بهم و احشرنا معهم

ذریّه یعنی = نسل، فرزندان، سُلاله، دودمان، احفاد....