در مصیبت امام زین العابدین ع

در مصیبت امام زین العابدین ع

در وادی حَرّان و غل و جامعه یاران

بر گردن بیمار چنان آتش سوزان

 

فرمود به زینب که بیا عمۀ محزون

یکدم تو مرا بَر به سوی سایه ز احسان

 

زنجیر چنان آتش این دشت ز گرما

بر این بدن من شده چون شعلۀ سوزان

 

بیماری و بی یاوری و درد اسیری

آخر کُشدم لطمۀ این فرقۀ عدوان

 

در سایۀ یک خیمه چو بیمار بیاسود

تا آن که دمی راحت و آسوده شود جان

 

بُد صاحب آن خیمه حصین آن سگ ملعون

نی شرم ز خلاق و نه رحمی به غریبان

 

ناگاه از آن خیمه همان ظالم بی دین

گردید برون دید که آن مضطر نالان

 

آن مرد ادب کرد؟ ندانم چه بگویم

تعلیمی و شلاق برون کرد شتابان

 

زد بر سر و بر گردن آن خسرو محزون

کز جن و ملک ناله برآمد همه یکسان

 

گویم که چو شد آن گل بستان حقیقت

گفتا که بیا عمه در این دشت و بیابان

 گرما به از این سایه بود بهر من زار

چون ظلم بود بر من بی چاره فراوان

 

با این تن تبدار و ره دور چه سازم

با این غل و زنجیر و به این اشتر عریان

 

در شام روم کوچه و بازار ببینم

در بزم شراب و وطنم گوشۀ زندان

 

بسیار مصیبت به من غمزده آید

از خواب چو بیدار شود دختر حیران

 

گوید که برادر پدرم رفت و نیامد

گویم چه جواب گل افسرده و نالان؟

 

فریاد از آن وقت که مردم به تماشا

آیند و ببینند مرا زار و پریشان

 

ای چرخ ز جور تو بسی خوار و ذلیلم

تا کی بنشینم ز جفای تو به زندان

 

گاهی به سر باب و گهی با سر اکبر

گاهی به سر قاسم و سقای یتیمان

 

راز دل خود گویم و گه ناله نمایم

گاهی به علی اصغرم آن غنچۀ بستان

 

گه روی به دیوار کنم گه به سماوات

با دانۀ زنجیر گهی ناله و افغان

 

ای عمۀ غم پرور محزون عزیزم

هستی تو مرا یاور و غمخوار اسیران

 

از ظلم یزید آن سگ ملعون جفا کار

ما آل علی دربدر و مضطر و حیران

 

زن بر سر و بر سینه تو "رونیزی" مضطر

بر درگه سجاد توئی چون سگ نالان

تعلیمی=(اسم) عصای سبکی که در دست می‌گیرند.

 التماس دعا - برای شادی روح شاعر مرحوم  صلوات

اللهم صل علی محمد و آله و ذریّته و عجل فرجهم و فرجنا بهم و احشرنا معهم

ذریّه یعنی = نسل، فرزندان، سُلاله، دودمان، احفاد....