شهادت حضرت مولا علی ع **************
شهادت مولا علی ع **************
ای عرش اگر به لرزه بیائی بجا بود
چون نوبت شهادت شیر خدا بود
آندم که تیغ ابن مرادی بکار برد
فرق علی ز جور و جفایش دوتا بود
آندم که جبرئیل صدایش بلند شد
بنگر که حال زینب محزون چِها بود
بر سر زنان به نزد حسین و حسن بگفت
جان اخا مصیبت عظمی به ما بود
گوید یکی که گشت علی کشته از جفا
برخیز و رُو ببین که ندا از کجا بود
شهزاده ها چو بلبل شیدا روان شدند
دیدند مردمان همه اندر نوا بود
در مسجد آمدند بدیدند غوطه ور
در خون خویش پادشه لا فتی بود
فرمود کاِی حسن تو بپا کن نماز را
اندر برم حسین شه کرب و بلا بود
آمد حسین و گرفت علی را به بر چو گل
گوئی نصیب او همه رنج و بلا بود
اما به کربلا شه دین زار و مضطر است
هر لحظه سوی زینب بی اقربا بود
یک جا به نهر علقمه یک جا به اکبرش
جای دگر به عابد غم مبتلا بود
فریاد العطش ز خیامش چو بشنود
آندم زبان حال به سوی خدا بود
یعنی که ای خدا بنمودم وفا به عهد
امید من ز لطف به عهدت وفا بود
"رونیزیا" چه غم بودت روز رستخیز
گر شافع تو پادشه کربلا بود
التماس دعا - برای شادی روح شاعر مرحوم صلوات
اللهم صل علی محمد و آله و ذریّته و عجل فرجهم و فرجنا بهم و احشرنا معهم
ذریّه یعنی = نسل، فرزندان، سُلاله، دودمان، احفاد....
