میلاد ابا محمد الحسن ابن علی کریم اهلبیت ع**
**میلاد ابا محمد الحسن ابن علی کریم اهلبیت ع**
شد بهار و گشت بلبل چهچه زن
باد نوروزی وزید اندر چمن
لاله و ریحان و بلبل با بنفش
سوسن و نسرین و یاس و یاسمن
صندل و عود و صنوبر با ترنج
لادن و محبوبه سرو و نسترن
هدهد و دراج و تیهو با هما
کبک در کهسار و آهو در ختن
گو به قمری تا غزلخوانی کند
آمده سیمرغ در دشت و دمن
نیمۀ ماه صیام از لطف حق
از درون آمد برون درّی ثمن
الله الله مژده ای صاحبدلان
گشته میلاد حسن فخر زمن
مات و حیرانم چه گویم کاین گهر
از سوی پروردگار ذوالمنن
تاج کرمنا بدادش ارمغان
تا که باشد شاهد هر انجمن
وه چو نوزادی که از روز ازل
بوده همچون طوطی شکرشکن
گیسویش والیل رویش والضحی
هل اتی در وصف او دارد سخن
در گلستان حقیقت آمده
نوگلی سرسبز خرم در چمن
عالم لاهوت در مدح و ثنا
جبرئیلش پرده دار و پرده زن
آن که باشد سبط پاک مصطفی
نوشد از پستان زهرا چون لبن
آن که باشد نور چشمان علی
خلقتش باشد حسن خلقش حسن
صدهزاران آدم و نوح و خلیل
خضر و الیاس و سلیمان زمن
یوسف و یعقوب و ایوب و شعیب
بر سر کویش ستاده حلقه زن
مادر گیتی نمی زاید دگر
همچو نوزادی در این دیر کهن
ای صبا برگو به زهرای بتول
مرحبا ای افتخار مرد و زن
دامنت گردیده مهد نور حق
خود تو نوری ای گل سیمین بدن
چون غریب و بی کس و بی چاره ام
کن نظر جانا دمی بر حال من
هست "رونیزی" به کوی مجتبی
همچو کلبی عاصی و غرق منن
شرم دارم تا بگویم کز جفا
عاقبت گردد شهید این مؤتمن
دخت اشعث آن لعین بی حیا
جعدۀ ملعونۀ پر مکر و فن
زهر دادش کرد مسمومش ز آب
عالم ملک و ملک شد شیهه زن
لیک اندر کربلا شد قحط آب
از برای خسرو گلگون کفن
قاسمش گردید همچون طوطیا
از جفای کوفیان اهرمن
گفت عَمّو جانِ من قربان تو
رس به دادم ای شه دور از وطن
کلب درگاه علی "رونیزیا"
کن فغان بهر حسین گاهی حسن
التماس دعا - برای شادی روح شاعر مرحوم صلوات
اللهم صل علی محمد و آله و ذریّته و عجل فرجهم و فرجنا بهم و احشرنا معهم
ذریّه یعنی = نسل، فرزندان، سُلاله، دودمان، احفاد....
