یا حضرت زینب س**********مخمس به غزل حافظ

یا حضرت زینب س**********مخمس به غزل حافظ

در صف کرببلا گشت چو زینب وطنش

خورد از جور و جفا باد خزان در چمنش

گفت آن غمزده چون دید شه بی کفنش

یا رب این نوگل خندان که سپردی به منش

میسپارم به تو از چشم حسود چمنش

 

میبرندم به اسیری ز جفا قوم غیور

چاره ای نیست بجز رفتنم ای حی غفور

بدن نوگل من بی کفن و سر به تنور

گرچه از کوی وفا گشت به صد مرحله دور

دور باد آفت دور فلک از جان و تنش

 

در اسیری چه کنم با ستم قوم دغا

نیست فریادرسی تا که شود راه نما

به که گویم که تو ای قافله سالار بیا

گر به سرمنزل سلمی رسی ای باد صبا

چشم دارم که سلامی برسانی ز منش

 

گو که ای سرو روان نُه فلکت شد خرگاه

زینبت داده پیامی چو کنیزی سوی شاه

کودکانت شده یکسر نگران جانب ماه

با ادب نافه گشائی کن از آن زلف سیاه

جای دلهای عزیز است به هم بر مزنش

 

گو که رینب به حضور تو خجالت دارد

دخترانت همگی میل جمالت دارد

عابدین با تن تب دار ملالت دارد

گو دلم حق وفا با خط و خالت دارد

محترم دار در آن طرۀ عنبر شکنش

 

شامیان جامۀ نو بر تن خود می پوشند

بهر رسوائی ما با دل و جان می کوشند

این یتیمان تو بر یاد تو چون در جوشند

در مقامی که بیاد لب او می نوشند

سفله آن است که باشد خبر از خویشتنش

 

جان من تا به قیامت همه دم باید سوخت

جامۀ زهد اگر پاره شود باید دوخت

آتش هجر تو بر جان و تن من افروخت

عِِرض و مال از در میخانه نباید اندوخت

هر که این آب خورد رخت به دریا فکنش

 

شب و روزم ز پرستاری طفلان ز ملال

جز فراق تو نباشد به سرم فکر و خیال

چون کنم تا که رسم بار دگر من به وصال

هر که ترسد ز ملال انده عشقش نه حلال

سر ما و قدمش یا لب ما و دهنش

 

شرط عشق و علی و آل بدان معرفت است

عشق بی معرفت از هر که که باشد غلط است

سگ درگاه تو "رونیزی" بی خال و خط است

شعر حافظ همه بیت الغزل معرفت است

آفرین بر نفس دلکش و لطف سخنش

 التماس دعا - برای شادی روح شاعر مرحوم  صلوات

اللهم صل علی محمد و آله و ذریّته و عجل فرجهم و فرجنا بهم و احشرنا معهم

ذریّه یعنی = نسل، فرزندان، سُلاله، دودمان، احفاد....