میلاد مولا علی ع

میلاد مولا علی ع

نور حق در سیزده ماه رجب شد جلوه گر

منفعل گردید خورشید و خجل صدها قمر

 

فاطمه بنت اسد داخل به رکن مستجار

گشت تا بیرون نماید صاحب صنع دو سر

 

روز سوم چون که خارج گشت از ام القری

مردمان دیدند دارد تاج زرینی به سر

 

شد خرامان در حضور خسرو ملک حجاز

نُه سپهرش در جلالت بود زیر بال و پر

 

صد هزاران آدم و نوح و خلیل و چون کلیم

بهر استیصال آمد چون غلامانی ز در

 

عالم لاهوت و ناسوت از برای دیدنش

میگرفتندی چو سبقت هر یکی از یکدگر

 

بلبلان حیران و نالان قمریان اندر فغان

کبک و تیهو از فراق روی او می زد به سر

 

همچو ماهی آمد و در دامن احمد نشست

عرض کرد ای شاه اقلیم وجود بحر و بر

 

السلام ای خاتم و ای خسرو پیغمبران

آمدم اندر حضورت تا کنی بر من نظر

 

من غلام و چاکر و دربان درگاه توام

گر تو فرمائی قبولم ای مه و دُرّ و گهر

 

در جوابش گفت احمد ای مه تابان من

آمدی خوش ای گل نرگس توئی نور بصر

 

چهچه زن شو یکدمی ای بلبل بستان حق

تا که گردد گلشن حق جملگی چون نیشکر

 

اول از تورات و انجیل و زبور و هم صحف

خواند بهتر از خلیل و هم کلیم خوش سیَر

 

بعد قرآن سورۀ قد افلح المؤمن بخواند

گفت یعنی رستگاری پیش حق دادگر

 

بر نماز و روزه و حج و زکات مال نیست

جز که باشد در دلش از من ولائی مستقر

 

احمدش فرمود جانا ریشۀ ایمان توئی

هر که انکارت نماید میشود از بد بتر

 

جانشین من وصی من وزیر من توئی

زوج بر زهرای اطهر والد شبر و شبیر

 

دین حق از تیغ جوهر دار تو گلشن شود

هر گلی در هر کجا باشد نماید او ثمر

 

یاد آرم دوستان از خسرو گلگون قبا

گفت با قاسم که ای رعنا گل والاگهر

 

کای عمو جانم شدی پامال از جور و جفا

داغ تو بر قلب من شد همچنان تیر سه پر

 

آمدم بالین تو در لحظۀ آخر ولی

کرده بودی ای یتیم مجتبی عزم سفر

 

ای سگ درگاه شاه لافتی "رونیزیا"

گر روی در کربلا گردی به عالم مفتخر

 التماس دعا - برای شادی روح شاعر مرحوم  صلوات

اللهم صل علی محمد و آله و ذریّته و عجل فرجهم و فرجنا بهم و احشرنا معهم

ذریّه یعنی = نسل، فرزندان، سُلاله، دودمان، احفاد....