زینتِ پدر، حضرت زینب س

زینتِ پدر، حضرت زینب  س

چون سر سلطان دین شد روبرو

زینبش گردید اندر گفتگو

 

کِای هِلال من کجا بودی تو دوش

گشته ای جانا چرا زار و خموش

 

خاک و خاکستر تو داری در جبین

 رفته ای مهمانی دشمن یقین

 

ای مه برج حیا ای دل غمین

شد مکانت در تنور آتشین

 

با خبر بودم که میگردی شهید

من روم در شام در بزم یزید

 

لیک ای جان برادر این چنان

 من نمی بردم به خود هرگز گمان

 

رأس تو بر نی تنت در کربلا

از جفای کوفیان بی حیا

 

خواهرت گردد اسیر و دربدر

 دختران از بیکسی خونین جگر

 

گر تو گشتی کشته ای سلطان دین

در مقابل من اسیر مشرکین

 

گر تو دیدی داغ عباس جوان

 من شده از داغ تو قدم کمان

 

در کجا باشد روا ای با وفا

 زینبت زین غم نباشد مبتلا

 

ریش تو پر خون بود ای مه جبین

گیسوی زینب نباشد اینچنین

 

گر کنی پرسش تو ای شاه جهان

گویم از هجر تو گشتم ناتوان

 

دخترانت جملگی در انتظار

تا بیائی از سفر ای تاجدار

 

مونس و غمخوار طفلانت شوی

یاور زنهای حیرانت شوی

 

دائماً دارد رقیه شور و شین

 هر زمان گوید که بابایم حسین

 

دمبدم گوید که ای باب گرام

گر نیائی عمر من گردد تمام

 

گفت راوی بودم و دیدم چنان

گشت خون از محمل زینب روان

 

ای سگ درگاه شاه انس و جان

زن به سر "رونیزیا" میکن فغان

 التماس دعا - برای شادی روح شاعر مرحوم  صلوات

اللهم صل علی محمد و آله و ذریّته و عجل فرجهم و فرجنا بهم و احشرنا معهم

ذریّه یعنی = نسل، فرزندان، سُلاله، دودمان، احفاد....