یا زینب الکبری س قافله سالار کربلا

یا زینب الکبری س قافله سالار کربلا

مجلس ابن زیاد از راه کین

داد تشکیل آن لعین ابن لعین

 

داد اذن عام از راه جفا

تا بیایند آن گروه مشرکین

 

بعد از آن دستور دان بی حیا

از برای اهل بیت طاهرین

 

حجت حق بود بیمار و علیل

دست و پا در بند زین العابدین

 

زینب و کلثوم و لیلا و رباب

 دست بسته جمله اطفال حزین

 

داور مجلس نمودند آن زمان

گشت پنهان زینب زار و غمین

 

دید زینب را میان کودکان

گفت این زن گو که باشد اینچنین

 

زان میان گفتا کنیزی کِای امیر

هست زینب دخت شاهنشاه دین

 

چون که فهمید آن لعین بی حیا

گفت زینب حمد رب العالمین

 

گشتی آخر بی برادر این زمان

 شد حسینت کشته بی یار و معین

 

در جوابش گفت زینب با فغان

 شد شهادت افتخار ما یقین

 

لیک هستی در دو عالم روسیاه

کشته ای فرزند خیر المرسلین

 

شاد و مغروری ز ظلمت در جهان

کرده ای ما را اسیر و دلغمین

 

گویمت این بس که اولاد زنا

کار او هرگز نباشد به از این

 

گر تو داری از پدر نام و نشان

کن بیان تا بر جهان گردد یقین

 

جد من شد خاتم پیغمبران

باب من باشد امیر المؤمنین

 

مادرم زهرا بود ای بی حیا

خادمش بُد حضرت روح الامین

 

حمزۀ طیار عمِّ من بود    

هست با ما خالق جان آفرین

 

در غضب شد آن لعین بی حیا

گفت جلادا بزن این مه جبین

 

کودکان اطراف زینب را گرفت

هر یکی با صد فغان و شور و شین

 

بعد گفتا با غلامش رو بیا

 در برم رأس حسین نازنین

 

رأس پر خون شه لب تشنگان

گشت زینب نحس خوان آن لعین

 

دست برد و رأس آن شه را گرفت

پیش چشم زینبش زد چوب کین

 

قطره ای از اشک چشمان حسین

چون که جاری شد به پای آن لعین

 

همچو تیری شد فرو در پای او

اسم اعظم از جفا زد بر زمین

 

بار دیگر کرد زینب این خطاب

با سر ببریده منما اینچنین

 

داغها دارد به دل این تشنه لب

از جفای کوفیان و مشرکین

 

دخترانش جمله باشد روبرو

بس کن ای ظالم که زهرا شد غمین

 

رحم کن بر کودکان بی پدر

شرم کن از خالق جان آفرین

 

ای سگ درگاه شاه کربلا

کن فغان "رونیزیا" بر شاه دین

 التماس دعا - برای شادی روح شاعر مرحوم  صلوات

اللهم صل علی محمد و آله و ذریّته و عجل فرجهم و فرجنا بهم و احشرنا معهم

ذریّه یعنی = نسل، فرزندان، سُلاله، دودمان، احفاد....