میلاد اُمِّ ابیها فاطمه س ***********

میلاد اُمِّ ابیها فاطمه س ***********

نور حق شد جلوه گر یاران به نام فاطمه

شد گلستان عالم امکان به نام فاطمه

ساقیا می ده بنوشم من به نام فاطمه

تا بگویم شمه ای از راز نام فاطمه

هر زمان ورد زبانم هست نام فاطمه

الله الله مژده ایدل نوبت شادی رسید

در جمادی ماه دوم باد نوروزی وزید

جبرئیل از جانب حق داد بر احمد نوید

مظهر لطف خدا از غیب میگردد پدید

عالم مُلک و مَلَک درگیر نام فاطمه

در طلوع فجر صادق شد طلوع روی او

آیۀ والیل باشد سنبل گیسوی او

نرگس و نسرین و لادن شد خجل از روی او

اهل عالم جمله رو آرند اندر کوی او

خرم و خوشحال و خندان باب و مام فاطمه

مطربا برگیر دف گردیده هنگام طرب

آب حیوان از لب لعلش چکیده بر رطب

مژده بر ختم رسل آن خسرو عالی نسب

آمده محبوبۀ پروردگارِ روز و شب

چهچه زن بلبل که آمد گل به نام فاطمه

صندل و سرو و صنوبر کاج و عود و ارغوان

در گلستان حقیقت دمبدم عنبر فشان

چون بود میلاد زهرا بهترینِ بانوان

طوطی و طاووس و هدهد هر یکی با ارمغان

آمد و گوید که من هستم غلام فاطمه

سوسن و سنبل ترنج و اطلسی هم یاسمن

گشته یکسر محفل گلها به هر دشت و دمن

هرکجا باشد گلستان هست آنجا انجمن

هر یکی با یک زبانی گفتگویش این سخن

زندگی وابسته باشد بر قوام فاطمه

هَل اتی خو والضُّحی رو محور اهل کساء

از فضیلت بس که باشد دخت ختم الانبیاء

کنیه اش ام الائمه او بود خیر النساء

مادر یاسین بود این دختر نیکو لقاء

روز محشر میشود برپا قیام فاطمه

عالم کون و مکان و کائِن و هم مایَکون

ذاریات و نجم و طور و والقلم مایَسطُرون

در مدیحش آمده مما رزقنا یُنفقون

کن تلاوت یُطعمون و مُؤمنون هم مُفلحون

هست اینها جمله در شأن و مقام فاطمه

صدهزاران مریم و هاجر کنیزان درش

صد چو جبریل امین پروانه اطراف سرش

خضر میباشد دمادم چون غلامی بر درش

مژده بادا بر علی شاه ولایت همسرش

مغرب و مشرق شده روشن به نام فاطمه

دخت احمد باشد و همتای شاه مؤمنان

هیچکس نبود چو زهرا در میان بانوان

یازده فرزند او باشد امامان جهان

مات و حیرانم چگونه کرده قرآن وصف آن

سورۀ دَهر است یکسر در مرام فاطمه

گر نبُد او همسری بهر علی پیدا نبود

گر نبُد او در گلستان بلبلی شیدا نبود

گر نبُد او در جهان نی آدم و حوا نبود

گر نبُد او در بهشت عنبرین لهیا نبود

آب کوثر قطره ای باشد ز کام فاطمه

لوط و الیاس و سلیمان آدم و نوح و خلیل

یوسف و یعقوب و اسحاق و ذبیح بی بَدیل

هر که خواهد جرعه ای نوشد ز آب سلسبیل

گو چو صد موسی رود با همرهان از رود نیل

بایدش پیمود راه پر دوام فاطمه

عقل اندر وادی این عالم کون و مکان

محو و حیران چون نماید وصف روی گلرخان

آن که مدحش کرده در قرآن خداوند جهان

کی توانی گفت "رونیزی" تو وصف روی آن

حوریان آیند تعظیم و سلام فاطمه

حیف در سن جوانی میرود در زیر خاک

اهل عالم جملگی گویندۀ روحی فداک

وامصیبت روز و شب گردد علی از غم هلاک

دمبدم گوید که رفتی با دلی اندوهناک

کی میسر هست گردم همکلام فاطمه

گویم از زینب که اندر کربلا با شور و شین

چون که آمد با فغان بالین ماه مشرقین

گفت قربان تو گردم ای امام عالمین

تا قیامت دمبدم با ناله گویم یا حسین

خیز و بنگر آمده قائم مقام فاطمه

عازم شام خرابم با یتیمان چون کنم

هر زمان یاد تو با این پیکر پرخون کنم

از غم هجر تو جانا دیده چون جیحون کنم

گر روم اندر وطن خود را چنان مجنون کنم

چون ببینم دختر زارت بنام فاطمه

بس کن ای "رونیزیا" ای کلب درگاه بتول

میشود زهرا به جنت از غم زینب ملول

دست زن بر دامنش برگو که ای دخت رسول

از ره لطف و کرم کن کلب درگاهت قبول

در دو عالم فخر دارم من به نام فاطمه

 التماس دعا - برای شادی روح شاعر مرحوم  صلوات

اللهم صل علی محمد و آله و ذریّته و عجل فرجهم و فرجنا بهم و احشرنا معهم

 ذریّه یعنی = نسل، فرزندان، سُلاله، دودمان، احفاد....